‘Wil je een schilderij voor me maken? Voor in de woonkamer. Ongeveer 1.90 bij .50 cm. Zandkleuren en grijstinten. Rothko vind ik erg mooi, misschien iets wat daarop lijkt?’
En toen werd het dit.
Twee doeken, diep donkerblauw en zwart. Met accenten. Dat was niet de bedoeling. ‘Misschien kan het ergens anders hangen. Wel een interessant werk.’ Het hangt uiteindelijk toch in de woonkamer.
Wat gebeurt er tussen het punt waarop een idee wordt gevormd en het uiteindelijke resultaat? Ik begon vanuit zandkleuren met Rothko in m’n achterhoofd. Maar toen gebeurde zwart en blauw. Omdat dat beter zou werken. Geen idee waarom. Het was gewoon zo.
Ik vraag me af of de beweging van idee naar iets heel anders alleen van toepassing is op dingen maken. Lijkt verdacht veel op leven; plannen maken die vervolgens toch altijd weer anders lopen. Misschien is leven dan ook een soort kunstwerk. Laag over laag. Liefst met hier en daar wat blauw.